W ciągu dziesięcioleci test rysowania zegara stał się szeroko stosowanym narzędziem klinicznym. Wraz z Krótką Skalą Oceny Stanu Umysłowego należy do najpopularniejszych metod badania funkcji poznawczych pacjentów z otępieniem. Niewątpliwie zaletą obu narzędzi jest duża dostępność. Zarówno Krótka Skala Oceny Stanu Umysłowego, jak i test rysowania zegara wchodzą też w skład wielu bardziej złożonych psychometrycznych narzędzi przesiewowych. Istnieje kilka wersji testu rysowania zegara, różniących się sposobami wykonania i systemami oceny. Początkowo test był wykorzystywany do oceny pomijania stronnego, z czasem stał się jednym z głównych narzędzi do badań przesiewowych funkcji poznawczych w chorobie Alzheimera i otępieniu naczyniowym. Znajduje także zastosowanie w wykrywaniu innych rodzajów otępienia, w których dominują zaburzenia funkcji wykonawczych i deficyty wzrokowo-przestrzenne – mowa tu o otępieniu z ciałami Lewy’ego czy otępieniu w chorobie Parkinsona. Różnorodność wariantów metody umożliwia wybór odpowiedniego systemu oceny w zależności od dostępnego czasu oraz umiejętności, doświadczenia i wiedzy personelu medycznego. Jako narzędzie oceny przesiewowej test rysowania zegara przeznaczony jest dla lekarzy i powinien w najprostszy i najszybszy sposób odpowiedzieć na pytanie o obecność lub brak dysfunkcji oraz ich ewentualne nasilenie. Dlatego też większość wersji narzędzia ma charakter ilościowy, system punktacji jest prosty, a procedura oceny – łatwa. Cel artykułu stanowią analiza i porównanie ilościowych i jakościowych systemów oceny testu rysowania zegara.