Badanie neuropsychologiczne stanowiące część diagnozy medycznej – równorzędne z innymi badaniami – umożliwia zweryfikowanie wstępnego rozpoznania nozologicznego. Tytuł neuropsychologa uzyskiwany jest na drodze czteroletniego specjalistycznego szkolenia w zakresie psychologii klinicznej, zakończonego egzaminem państwowym. Diagnoza neuropsychologiczna ma charakter funkcjonalny i opisuje rodzaj obecnych dysfunkcji poznawczych, ich stopień nasilenia oraz możliwą etiologię. Badanie neuropsychologiczne przeprowadza się w sytuacjach, kiedy deficyty funkcji poznawczych są nieuchwytne w badaniu przesiewowym lub wyniki innych badań nie przyniosły odpowiedzi na stawiane hipotezy diagnostyczne. Poza oceną aktualnego stanu poznawczego pacjenta diagnoza neuropsychologiczna pozwala na prognozowanie dalszego przebiegu dysfunkcji, wyznaczanie kierunków rehabilitacji, oszacowanie możliwości powrotu do obowiązków zawodowych lub szkolnych. Dodatkowo poprzez oddziaływania psychoedukacyjne zapewnia wskazówki dla rodziny i opiekunów względem postępowania z pacjentem. Ocena neuropsychologiczna opisuje również interakcję czynników społeczno-emocjonalnych i czynników środowiskowych, warunkujących odpowiednie leczenie lub późniejszą opiekę. Jest to możliwe dzięki obszernemu procesowi diagnostycznemu, który poza zastosowaniem metod kliniczno-eksperymentalnych (prób klinicznych) i standaryzowanych technik pomiarowych (w zależności od potrzeb i stanu pacjenta) obejmuje także analizę dostępnej dokumentacji, wywiad kliniczny oraz sformułowanie i przekazanie informacji zwrotnych. Artykuł poza opisaniem charakterystyki badania neuropsychologicznego dyskutuje jego rolę i przydatność w diagnozie medycznej oraz możliwości i ograniczenia diagnozy neuropsychologicznej. Praca zawiera praktyczne informacje dla lekarza neurologa, które warto uwzględnić przed skierowaniem pacjenta na badanie neuropsychologiczne.

metody diagnostyczne, ocena neuropsychologiczna, neuropsychologia, proces diagnostyczny