Szew metopowy: powstawanie i obraz kliniczny
Małgorzata Lidia Podstawka, Andrzej Czajka, Karol Zaczkowski, Karol Wiśniewski, Dariusz J. Jaskólski

Czas zrośnięcia i znaczenie kliniczne szwu metopowego są nadal przedmiotem badań. Przedwczesne zrośnięcie szwu, powodujące kraniosynostozę, zdarza się rzadko, jednak może prowadzić do poważnych następstw. Znaczenie przetrwałego szwu metopowego nadal jest niejasne. Celem tego badania był przegląd literatury i identyfikacja niejasnych aspektów powstawania szwu metopowego oraz jego implikacji klinicznych. Przegląd ukazał duże rozbieżności w zakresie wieku, w którym zrasta się szew metopowy (5 miesięcy – 7 lat). Przedwczesne zrośnięcie szwu, najczęściej przed urodzeniem, może powodować deformację czaszki i zaburzenia rozwojowe. Etiologia jest prawdopodobnie wieloczynnikowa. Następstwa kraniosynostozy szwu metopowego bywają różnorodne: od delikatnych zmian po trigonocefalię. Diagnozę stawiamy na podstawie badania klinicznego i badań obrazowych (badanie radiologiczne, tomografia komputerowa), a leczenie jest chirurgiczne i ma na celu poprawę wyglądu oraz zapobieżenie powikłaniom. Natomiast przetrwały szew metopowy (metopism) rozpoznajemy na podstawie badań obrazowych, a w literaturze najczęściej jest uznawany za wariant anatomiczny. Szew metopowy zyskuje znaczenie kliniczne, jeśli dojdzie do jego przedwczesnego zrośnięcia i powikłań z tym związanych. Określenie typowego czasu zrośnięcia, przyczyn kraniosynostozy i metopizmu wymaga dalszych badań.