Artykuł prezentuje wybrane podejścia do treningu kognitywnego osób z chorobą Alzheimera. Przedstawione badania sugerują, że połączenie treningu i leczenia farmakologicznego może opóźniać procesy chorobowe w otępieniu, zapewniając pacjentowi i jego opiekunom dłuższe życie w większym dobrostanie. Zyskująca ostatnio na popularności w Polsce metoda Montessori Senior koncentruje się na rozwijaniu samodzielności poprzez dostosowane interakcje, co może być szczególnie skuteczne u osób starszych. Z kolei Instrumental Enrichment wykorzystuje mediację uczenia się i priorytetyzuje tworzenie strategii radzenia sobie z problemami, co może być pomocne w utrzymaniu funkcji poznawczych. Terapia zajęciowa skupia się na poprawie codziennych czynności, co może być istotne dla jakości życia pacjentów i ich opiekunów. Oddziaływanie tego typu zwykle ma charakter holistyczny, obejmując zarówno pacjenta, jak i opiekuna. Errorless Learning oraz trening orientacji w rzeczywistości to kolejne techniki, które mogą być skuteczne w utrzymaniu funkcji poznawczych przy jednoczesnej łatwej adaptacji do trudności występujących u pacjentów. Techniki te umożliwiają pracę na konkretnej, ważnej dla pacjenta umiejętności. Korzyści w zakresie poprawy funkcji poznawczych, sensorycznych, motorycznych i emocjonalnych przynoszą także treningi skomputeryzowane oraz wykorzystanie rzeczywistości wirtualnej (Virtual Reality i Immersive Virtual Reality), jednak koszty i dostępność sprzętu mogą stanowić wyzwanie dla rodzin, opiekunów czy placówek. Różnorodne podejścia treningowe mogą przynosić korzyści pacjentom z chorobą Alzheimera, zarówno pod względem funkcji poznawczych, jak i jakości życia. Ważne jest kontynuowanie badań nad skutecznością tych metod i dostosowanie ich do indywidualnych potrzeb pacjentów.