Pierwsze polskie doświadczenia ze stosowaniem natalizumabu s.c.
Katarzyna Kapica-Topczewska1, Paulina Matys1, Elżbieta Jasińska2,3, Maciej Huć4, Ryszard Sędziak4, Katarzyna Kubicka-Bączyk5, Monika Adamczyk-Sowa5, Alina Kułakowska1

Natalizumab jest rekombinowanym humanizowanym monoklonalnym przeciwciałem, wiążącym się z podjednostką α4-integryny, hamującym przyleganie limfocytów do śródbłonka naczyń krwionośnych i ich infiltrację do ośrodkowego układu nerwowego. W kwietniu 2021 roku w Unii Europejskiej została zarejestrowana podskórna forma podania natalizumabu, który do tej pory mógł być podawany tylko dożylnie. Natalizumab stosowany podskórnie jest bardzo wygodną formą terapii, zarówno dla pacjentów, jak i pracowników służby zdrowia, ze względu na krótszy czas podania, uproszczoną jego procedurę, większy komfort chorego oraz zmniejszenie kosztów związanych z opieką zdrowotną. Forma podskórna stanowi też alternatywę dla pacjentów z utrudnionym dostępem do żył. W artykule przedstawiamy opisy czterech pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego, z różnym czasem trwania choroby oraz leczenia natalizumabem. Zaprezentowane przypadki kliniczne stanowią podsumowanie pierwszych polskich doświadczeń ze stosowaniem natalizumabu w formie podskórnej.