Wstęp: U dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym występuje szereg nieprawidłowości ograniczających ich mobilność. Zaburzenia te klasyfikujemy na poziomie struktury i funkcji oraz aktywności według Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia. Autorzy większości badań dotyczących samodzielnej mobilności pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym skupiali się głównie na analizie zaburzeń chodu. Celem niniejszej pracy był przegląd piśmiennictwa ukierunkowany na analizę biegu w grupie dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Materiał i metody: Przegląd zakresu literatury przeprowadzono zgodnie z rekomendacjami Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses Statement. Przeszukano bazę danych PubMed przy użyciu następujących zwrotów/słów kluczowych: „mózgowe porażenie dziecięce” (cerebral palsy) oraz „bieganie” (running). Wyniki: Dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym podczas biegu osiągają mniejszą prędkość niż ich zdrowi rówieśnicy, długość ich kroku jest krótsza. Moc generowana przez różne grupy mięśniowe jest inna od tej, którą przy tej samej fazie ruchu generują zdrowi rówieśnicy. Skutkuje to odmienną kinematyką biegu, która przekłada się na jego niższą jakość. Prowadzenie treningu biegowego jako element rehabilitacji w grupie dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym daje pozytywne efekty. Omówienie: Bieganie jest umiejętnością, która nie tylko zapewnia dzieciom możliwość sprawnego poruszania się, ale także pozwala im na pełniejsze uczestnictwo w aktywnościach dnia codziennego podejmowanych przez ich rówieśników. Dlatego też warto włączać elementy treningu biegowego do rehabilitacji tych dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, w których przypadku jest to możliwe.