Ocena globalnych wzorców ruchowych, część II: wykorzystanie oceny globalnych wzorców ruchowych w prognozowaniu wystąpienia mózgowego porażenia dziecięcego – przegląd zakresu literatury
Katarzyna Ostrzyżek-Przeździecka1, Jakub Bukowski2, Teresa Furman2, Natalia Jagielska2, Iwona Walecka3, Marta Ambroziewicz2, Anna Rakowska4, Jakub S. Gąsior1
Diagnozę mózgowego porażenia dziecięcego stawia się najczęściej między 12. a 24. miesiącem życia dziecka, co często znacznie opóźnia wdrożenie wczesnej interwencji terapeutycznej. Jednym z narzędzi służących do wczesnej diagnostyki jest ocena globalnych wzorców ruchowych. Niniejsza praca ma na celu przedstawienie aktualnej wiedzy o zastosowaniu oceny globalnych wzorców ruchowych w predykcji wystąpienia mózgowego porażenia dziecięcego. Przeglądu piśmiennictwa dokonano zgodnie z rekomendacjami Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses Statement. Przeszukano medyczną bazę danych PubMed i zidentyfikowano 24 publikacje, które włączono do szczegółowej analizy. Najwyższą czułość wykazuje ocena globalnych wzorców ruchowych dokonana w okresie ruchów fidgety i przeprowadzona u niemowląt urodzonych przedwcześnie. W celu jak najwcześniejszego ustalenia rozpoznania rekomenduje się stosowanie oceny globalnych wzorców ruchowych i/lub HINE (Hammersmith Infant Neurological Examination) jako rutynowego badania noworodków z udokumentowanymi czynnikami ryzyka mózgowego porażenia dziecięcego. Zwiększanie świadomości personelu medycznego powinno mieć kluczowe znaczenie dla wdrażania rekomendowanego postępowania.