Zespół Kleinego–Levina jest chorobą rzadką (1–2 przypadki na milion), charakteryzującą się nawracającymi epizodami hipersomni z towarzyszącą hiperfagią i hiperseksualnością oraz z zaburzeniami zachowania: agresją, drażliwością i dezorientacją. Rozpoznanie zespołu opiera się na kryteriach klinicznych, po wykluczeniu innych przyczyn hipersomni. Wyniki badań obrazowych mózgu są prawidłowe, a w badaniu EEG w części przypadków stwierdza się zwolnienie czynności bioelektrycznej mózgu. Zespół Kleinego–Levina ma przebieg samoograniczający, w miarę upływu czasu objawy stają się coraz łagodniejsze, aż do całkowitego ustąpienia. W patogenezie zespołu bierze się pod uwagę patologię podwzgórza lub tło autoimmunologiczne (związek z niektórymi antygenami zgodności tkankowej). W artykule przedstawiono przypadek młodego pacjenta z typowym obrazem klinicznym zespołu Kleinego–Levina. Ze względu na rzadkie występowanie wiedza na temat tej jednostki chorobowej nie jest powszechna – właściwe rozpoznanie ustalono dopiero po roku od wystąpienia pierwszych objawów.