Zmiana stanu odżywienia u osób z zaawansowaną chorobą Parkinsona po zabiegu głębokiej stymulacji mózgu
Ewelina Bucior, Magdalena Konopko, Halina Sienkiewicz-Jarosz, Ewelina Bucior, Magdalena Konopko, Halina Sienkiewicz-Jarosz
Stan odżywienia i masa ciała pacjentów z chorobą Parkinsona zmieniają się wraz z postępem choroby. Metoda głębokiej stymulacji mózgu, najczęściej jądra niskowzgórzowego, jest dobrze ugruntowana w leczeniu objawów motorycznych zaawansowanej choroby Parkinsona. Wyzwaniem pozostaje ocena wpływu głębokiej stymulacji na objawy pozaruchowe. W nielicznych przeprowadzonych badaniach stwierdzano wzmożone ryzyko istotnego wzrostu masy ciała u chorych poddanych zabiegowi. Korzyści z głębokiej stymulacji mózgu mogą okazać się ograniczone ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu metabolicznego. Zmiana nawyków żywieniowych polega na zwiększeniu apetytu na słodkie potrawy czy wzroście liczby przekąsek między posiłkami, co jest zjawiskiem negatywnym. Pozabiegowe zmiany metabolizmu mogą być wynikiem wpływu stymulacji jądra niskowzgórzowego na aktywność podwzgórza – co wiąże się z anatomiczną bliskością wymienionych struktur, a także z faktem, że bilans energetyczny jest regulowany przez hormony osi podwzgórzowo-przysadkowej. Z powodu możliwych powikłań zabiegu powinno się zwrócić szczególną uwagę na nawyki żywieniowe chorych. Celowa wydaje się współpraca dietetyka z klinicystą w celu kontroli ewentualnego pooperacyjnego wzrostu masy ciała i zapobiegania chorobie metabolicznej. Interwencja żywieniowa i wypracowanie nowych nawyków żywieniowych – dostosowanych do wieku, nasilenia objawów choroby, sposobu leczenia czy aktywności fizycznej pacjenta – jest podstawą holistycznego podejścia w leczeniu choroby Parkinsona.