LOGO
PL

Mielopatia szyjna: diagnostyka i leczenie – aktualny stan wiedzy

Józef Opara1,2

Affiliation and address for correspondence
Aktualn Neurol 2019, 19 (4), p. 174–178
DOI: 10.15557/AN.2019.0024
Abstract

Mielopatia szyjna, znana w piśmiennictwie anglosaskim jako cervical spondylotic myelopathy (CSM) lub degenerative cervical myelopathy (DCM), to jedna z częstszych przyczyn niepełnosprawności osób w wieku podeszłym. Występuje znacznie częściej, niż jest rozpoznawana. Przyczyną ucisku na korzenie nerwowe i rdzeń w odcinku szyjnym kręgosłupa są zmiany zwyrodnieniowe prowadzące do krytycznego zwężenia kanału kręgowego. Najpierw pojawiają się zazwyczaj drętwienie rąk i rwa barkowa, a po pewnym czasie – zaburzenia chodu i czynności zwieraczy oraz impotencja. Badanie neurologiczne wykazuje niedowłady i zaniki mięśni rąk, w okresie późniejszym może dochodzić do niedowładów piramidowych kończyn dolnych z dysfunkcją neurogenną pęcherza moczowego. Wielu mężczyzn do pierwszej wizyty u lekarza skłaniają problemy z potencją. Podstawą rozpoznania są badanie neurologiczne, rezonans magnetyczny i badanie neurofizjologiczne. Istnieje szereg specyficznych skal klinimetrycznych i testów ułatwiających diagnostykę i ocenę wyników leczenia mielopatii szyjnej. Naturalny przebieg choroby, trudny do przewidzenia, najczęściej ma charakter wolno postępujący. Część pacjentów wymaga leczenia operacyjnego, jednak obserwowana początkowo poprawa z czasem zanika. W artykule przeglądowym przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat diagnostyki, przebiegu i leczenia mielopatii szyjnej.

Keywords
mielopatia szyjna, CSM, DCM, diagnostyka, leczenie, rokowanie

Oświadczam, że posiadam prawo wykonywania zawodu lekarza i jestem uprawniony do otrzymywania specjalistycznych informacji medycznych. Chcę zapoznać się z informacją z serwisu.